Wat doe je met de tussenruimte?
Als medisch professional beweeg je voortdurend van de ene taak naar de volgende. Consulten, visites, overleg, administratie. En de korte momenten daartussen? Die vullen we vaak automatisch op. Appjes lezen al lopend door de gang, even snel een koffie pakken, overlegje tussendoor.
Het voelt efficiënt, maar het houdt je vooral in beweging en daarmee buiten jezelf. Toch ligt juist in die tussenmomenten een onverwachte kracht.
De liminale ruimte, de wat?
In de antropologie wordt een liminale fase gezien als een overgangsmoment: de ruimte tussen wie je was en wie je wordt. In ons dagelijks werk lijkt die ruimte nauwelijks aanwezig, maar ze is er wel — tussen twee patiënten, tijdens het wachten in een telefoongesprek, op weg naar de volgende afspraak.
En precies daar, in die ogenschijnlijk lege momenten, kun je oefenen met het volgen van je hart.
Want je kunt pas regie nemen over je leven en werk, als je stil durft te staan in het niets. In plaats van automatisch door te hollen, kun je even landen. Voelen. Wat leeft er nu in mij? Wat heb ik nodig? Wat klopt hier wel, en wat niet?
Stel jezelf deze vragen in liminale ruimte
- Wat voel ik nu echt?
- Wat is mijn intentie voor wat hierna komt?
- Wat vraagt mijn hart van mij in deze situatie?
Door bewust deze ruimte te nemen, kom je dichter bij jezelf. Je stapt uit de automatische piloot. Je reageert niet alleen professioneel, maar ook wijs. Niet omdat je meer doet, maar omdat je voller aanwezig bent.
Je hart volgen om de regie te pakken
Ontdek hoe je echt ook even kan genieten van deze lege ruimte, ook al is het superkort.
Haal even bewust adem naar je buik, kijk even naar buiten, kijk naar de plant in je kamer of het schilderij. Neurie een melodietje.
Want je kunt pas regie nemen over je leven en werk, als je stil durft te staan in het niets. In plaats van automatisch door te hollen, kun je even landen. Voelen. Wat leeft er nu in mij? Wat heb ik nodig? Wat klopt hier wel voor mij, en wat niet?
Langere momenten van nietsdoen
En niet alleen in die korte tussentijd schuilt goud. Ook in wat langere momenten van nietsdoen zit wijsheid. Neurowetenschapper Nancy Andreasen onderzocht het leven van enkele van de meest creatieve genieën: van Da Vinci tot Einstein. Ze ontdekte één opvallende (dagelijkse) gewoonte die ze met elkaar deelden: ze maakten allemaal bewust tijd voor om even helemaal niets te doen.
Da Vinci zat stil voor zijn schilderij, gewoon te kijken.
Einstein dreef in een bootje rond zonder doel.
Wat je brein doet als jij even niets doet
n haar boek ‘The Creating Brain’ beschrijft Andreasen dat, juist wanneer je niet gefocust bent, je brein oplicht. Meerdere hersengebieden worden actief en leggen verrassende, nieuwe verbindingen. Precies dat idee dat je ineens krijgt onder de douche. Die oplossing die zomaar opduikt tijdens het fietsen. De onverwachte combinatie waaraan je denkt terwijl je zit te dagdromen.
Dat is je brein z’n werk laten doen, zonder dat jij je ermee bemoeit. Niet meteen elk moment van leegte vullen met scrollen, swipen, of het verzamelen van nog meer informatie. Dat is de leegte vieren en vertrouwen.
Je brein zal je heel dankbaar zijn.
Dus de volgende keer dat je de neiging voelt om een overgang van het één naar het ander op te vullen, stel jezelf dan één simpele vraag: Wat gebeurt er als ik dit moment gebruik om even helemaal niets te doen.
Het benutten van de ‘liminale ruimte’ is geen luxe. Het is medisch leiderschap. Juist als de hectiek hoog is, kun jij het verschil maken door de stilte te omarmen. Niet alles hoeft sneller. Soms begint werkelijke verandering precies daar: in een ademhaling, in een seconde niets, in een moment van bewustzijn.