Leven van een arts versus leven van een topsporter: Wat kunnen we leren van de Olympische Spelen?

Als we terugblikken op de Olympische Spelen, zien we een wereld van topprestaties, waar atleten de lat extreem hoog leggen en zich volledig focussen op zichzelf om het beste te zijn binnen hun context. Tegelijkertijd hebben deze atleten een heel team om zich heen: coaches, fysiotherapeuten, voedingsdeskundigen, en mentale begeleiders. Dit team is essentieel voor hun succes en welzijn.

Dit brengt me bij een belangrijke vraag: waarom zouden wij als artsen niet hetzelfde teamprincipe kunnen toepassen in de zorg?

Vergelijking tussen het leven van een topsporter en een arts:

1-Lat hoog leggen en presteren:

• Topsporter: Net als bij een topsporter, ligt de lat voor ons als artsen extreem hoog. We streven naar de beste prestaties en resultaten, zowel voor onszelf als voor onze patiënten.
• Arts: De focus op presteren, lange uren, en de druk om geen fouten te maken, maakt ons werkveld zeer veeleisend.

2-Focus op jezelf:

• Topsporter: Atleten richten zich intensief op hun fysieke en mentale gezondheid om te kunnen presteren.
• Arts: Wij moeten ook aandacht besteden aan onze eigen gezondheid en welzijn om optimale zorg te kunnen leveren.

3-Team om je heen:

• Topsporter: Atleten hebben een heel team van professionals die hen ondersteunen, wat cruciaal is voor hun succes.
• Arts: Als artsen hebben wij ook behoefte aan een sterk ondersteunend team. Het zou een cultuurverandering in de zorg betekenen waarin wij als zorgprofessionals elkaars ruggesteun zijn, ons kwetsbaar kunnen opstellen en steun van elkaar kunnen ontvangen.

Wat kunnen we leren en toepassen in de zorg?

• Ondersteuning en Samenwerking: Net als topsporters zouden wij als artsen meer steun en samenwerking binnen ons team moeten ervaren. Dit betekent niet alleen collega-artsen, maar ook verpleegkundigen, psychologen, en administratief personeel die ons bijstaan.

• Kwetsbaarheid en Menselijkheid: Het is belangrijk dat we ons kwetsbaar mogen en kunnen opstellen. We zijn immers ook mensen, met onze eigen emoties en grenzen. Kwetsbaarheid kan juist een kracht zijn in het creëren van een ondersteunende werkomgeving.

• Zelfzorg en Ontladen: Om onze belangrijke rol tegenover de patiënt goed te kunnen vervullen, moeten we voor onszelf kunnen zorgen en manieren vinden om te ontladen. Dit kan door mentorschap, coaching, of simpelweg door tijd voor onszelf te nemen.

In de zorg hebben we een enorm belangrijke taak en een grote verantwoordelijkheid. Net als topsporters moeten we onszelf kunnen dragen, maar we moeten ook kunnen ontladen en op elkaar kunnen rekenen. Waar we dat voor topsporters normaal vinden is dat iets om ook steeds meer normaal te maken voor alle artsen: laten we streven naar een cultuur waarin we niet alleen de lat hoog leggen voor onszelf, maar ook een sterk, ondersteunend team om ons heen bouwen. Samen kunnen we de zorg verbeteren en duurzaam maken voor iedereen.