Ho’oponopono
HO’OPONOPONO
Hoe kom je bij je verlangen? Soms zit daar een laagje tussen van emotie. Bijvoorbeeld boosheid, teleurstelling of schaamte. Ho’oponopono is een oude Hawaiiaanse manier voor het realiseren van harmonie en geluk door verzoening en vergeving. Dit kan een handvat geven om dichter bij je verlangen te komen. En om de ruis uit de weg te ruimen bij sommige (werk)relaties. Alleen het woord maakte me al nieuwsgierig om er meer over te lezen.
De essentie van deze filosofie is, dat we allemaal verbonden zijn. En we hebben dus allemaal invloed op elkaar: dichtbij en veraf. En je kan alleen je eigen acties veranderen. Je kan dit niet voor een ander doen. Als iemand jou niet vergeeft, kan je wel jezelf vergeven. En kan je ook de ander vergeven.
Er wordt zelfs beschreven, dat je bij conflicten van anderen, waar jijzelf niet direct bij betrokken bent, Ho’oponopono kan doen. Wanneer jij de volgende vier stappen blijft zetten naar jezelf toe en naar anderen toe, dan creëer je uiteindelijk een wereld waarin meer vergiffenis komt.
De vier stappen zijn:
- Het spijt me
Wanneer je ervan uitgaat, dat alles één is, dan ben jij dus ook altijd onderdeel van het probleem wat je ervaart. Dan kun je dus ook excuses aanbieden: aan jezelf, aan de ander, aan het grotere geheel. Dit moet je dan natuurlijk wel menen. Dit betekent niet, dat je je altijd schuldig moet voelen. Maar wel, dat je altijd verantwoordelijkheid kan nemen voor het aandeel wat jij hebt: in gedachten, in onbewuste impact, in woorden, etc.
- Vergeef me
Als je echt berouw voelt, is de volgende stap om vergeven te worden. Door wie maakt dan eigenlijk niet uit, want we zijn allemaal verbonden. Je kan het vragen aan jezelf, aan de wereld, of aan het grotere geheel.
- Dank je wel
Door dankbaar te zijn voor wat je ervaart, voor wat je ervan leert, voor de liefde die je voelt en de vergeving die je krijgt, spreek je waardering uit en dat heeft elke situatie die zich voordoet nodig.
- Ik houd van je
Ieder mens heeft zoveel liefde te geven: geef jouw liefde aan jezelf, aan je lichaam, aan je gedachten, aan de mensen om je heen, aan de wereld en ook aan de situatie waarvoor je echt spijt voelt.
Probeer het eens uit! Bijvoorbeeld naar degenen in jouw (werk)omgeving, waar boosheid, teleurstelling of schaamte een rol spelen en verbinding verhinderen. Maar ook in kleinere dingen: bijvoorbeeld wanneer je vindt, dat je iets doms hebt gezegd en daarover maar door blijft malen in je hoofd. Of een fout die je hebt gemaakt waar jij of een ander last van ondervindt. Het kan echt de angel halen uit kleine dingen die soms (te)veel impact hebben.
Dan kan de ruis in je gedachtenkringetjes over wat je verkeerd hebt gedaan/gezegd/gedacht verdwijnen. En dan kan je ruimte krijgen om te kijken wat je verlangen is. Wat zit er onder al die ruis? En kan je dat verlangen woorden geven? Dat zal een heel ander gesprek geven dan wanneer je alle ruis ertussen laat zitten.
Wat zijn de voorbeelden die bij jou naar boven komen? Waar je Ho’oponopono wil uitproberen?